سرم از دست سر صدای بچه ها و بزرگا درد گرفته بود ، رفتم یه گوشه با خودم خلوت کردم تا یه کم اشک بریزم راحت بشم . یه دفه یادم به صحبت کردن با خدا افتاد گفتم من به تو پناه میارم از شر آدما .

وقتی از این حرفم گذشت زنداداشم اومد دنبالم که ببینه من چمه ! بعد سر دردمو بهونه کردم تو اتاق نرفتم آخر سر که مهمونا رفتن خواهرم که ناراحتییه عمدم از دست اونه اومد پیشم و ازم پرسید چی شده .

قبلا هیچ کدوم از این اتفاقا به این قشنگی نمیوفتاد چون من با لحن بدی باهاشون حرف می زدم . اما الان با خونسردی اونچه که ناراحتم کرده بود رو گفتم و اوضاع تغریبا به خیر گذشت .

خدا کمکم کرد که آدما این قدر برام مهم نباشن .